色中色

In een klein stadje in het hart van Bulgarije, waar anonimiteit niet bestaat en jongeren hun leven vaak delen met ouders in 茅茅n kamer, groeide Petar Kalinov (22) op. 鈥淚edereen kent elkaar daar,鈥� vertelt hij. 鈥淒at heeft zijn charme, maar ook zijn beperkingen. Zeker als je niet in het plaatje past.鈥�

Petar wist al op zijn elfde dat hij op jongens viel, maar durfde het aan niemand te vertellen. 鈥淚k kende de mening van mijn ouders en dat was beangstigend. Je probeert jezelf dan op andere manieren te labelen, maar uiteindelijk kwam ik tot acceptatie dankzij online forums en een goede vriendin die zelf biseksueel is. Zij was de eerste aan wie ik het durfde te vertellen. Toen was ik achttien jaar oud.鈥�

Woningnood en openheid

Inmiddels studeert Petar hier aan de faculteit Built Environment. Zijn weg naar Eindhoven begon met een fascinatie voor architectuur, stedelijke systemen en woningnood. 鈥淶elfs in Bulgarije, waar huizen relatief goedkoop zijn, worstelen mensen met wonen vanwege de lage inkomens鈥�, vertelt hij.

Op de middelbare school specialiseerde hij zich in geodesie en civiele techniek. De wens om impact te maken, zat er al vroeg in: 鈥淚k heb altijd de drive gehad om anderen te helpen. Ik voelde medelijden met leeftijdsgenoten die geen privacy hadden, geen toekomstperspectief. Dat wilde ik veranderen.鈥�

De eerste keer dat ik vertelde dat ik homo ben, was doodeng, maar ook bevrijdend.

Petar Kalinov

Na de middelbare school vertrok hij naar Duitsland, waar hij aan de Technische Universiteit van M眉nchen studeerde. Daar begon ook zijn proces van openheid. 鈥淗et was de eerste keer dat ik mensen vertelde dat ik homo ben. Dat was doodeng, maar ook bevrijdend.鈥�

De zoektocht naar acceptatie

Die openheid binnen zijn vriendengroep staat in schril contrast met zijn familiebanden. 鈥淢ijn ouders weten niet dat ik homo ben. Mijn broer vermoedelijk wel, maar we praten er niet over. Hij heeft er wel eens iets over gezegd 鈥� dat was niet positief. Bulgarije was een Oostblokland en in onze geschiedenisboeken staat nog steeds dat homoseksualiteit een ziekte is.鈥�

鈥淲at het meeste pijn doet, is dat mijn ouders me liefhebben voor wie ze d茅nken dat ik ben. Maar als ik laat zien wie ik werkelijk ben, ben ik bang dat die liefde verdwijnt.鈥�

Het maakt de balans tussen zijn academisch succes 鈥� waar zijn ouders trots op zijn 鈥� en zijn ware identiteit fragiel. Toch houdt Petar hoop. 鈥淶e blijven mijn ouders. Ik hoop dat ik het ze op een dag kan vertellen, als ik emotioneel en financieel stabiel ben. Tot die tijd bouw ik aan mijn zelfgekozen familie.鈥�

Compassie en community

Petar vond die familie bij zijn jeugdvriendin in Bulgarije, bij zijn partner, de vrienden die hij aan de TUM maakte, en hier aan de 色中色. 鈥淭huis is voor mij de plek waar ik me geliefd voel. Of dat nu in Eindhoven is, in Duitsland of bij mijn partner in Belgi毛 鈥� het gaat niet om het land, maar om de mensen.鈥�

Thuis is voor mij de plek waar ik me geliefd voel. Het gaat niet om het land, maar om de mensen.

Petar Kalinov

In Eindhoven besloot Petar zich aan te sluiten bij Compass, de LGBTQIA+ gemeenschap van de 色中色. Zijn motivatie om actief te worden bij Compass kwam deels voort uit een confronterend moment in de sportschool, toen twee landgenoten neerbuigend spraken over het diversiteitsbeleid in Nederland. 鈥淶e zeiden letterlijk dat je alleen nog werk krijgt als je 鈥榚en flikker of een domme vrouw bent鈥�. Ik was woest. D谩t was het moment waarop ik besloot dat ik me wilde inzetten. Voor de mensen die zich wel durven uitspreken, maar ook voor wie dat nog niet durft.鈥�

Petar richt zich op het zichtbaar maken van liefde en identiteit. 鈥淪oms is het al genoeg als mensen zich 茅茅n dag per jaar gezien voelen. Als iemand na een Compass-activiteit zegt: 鈥楧ankjewel, ik voel me gehoord鈥� 鈥� daar doe ik het voor.鈥�

Waarom Pride nog steeds nodig is

Hoewel Nederland bekend staat als tolerant, benadrukt Petar dat acceptatie niet vanzelfsprekend is. 鈥淢isschien wel op het vlak van seksualiteit, maar als het gaat om bijvoorbeeld genderidentiteit valt er ook hier nog veel te winnen.鈥�

鈥淚k ken studenten die hun vrouwelijkheid of mannelijkheid onderdrukken voor hun ouders. Die hun piercings uitdoen en zich omkleden in een neutrale outfit wanneer ze naar huis gaan. Compass is er voor hen. Om te laten zien dat ze niet alleen zijn.鈥�

Ik ben niet het type dat staat te dansen op een Pride parade. Ik laat liever anderen shinen, maar ik ben er wel 鈥� juist om te laten zien dat het nodig is.

Petar Kalinov

De Eindhovense Pride parade, waaraan leden van Compass afgelopen zaterdag meededen, staat voor Petar niet voor een feestje bouwen. 鈥淚k ben niet het type dat staat te dansen op een Pride parade. Ik ben degene met een geel hesje en een walkietalkie die zorgt dat alles veilig verloopt. Ik laat liever anderen shinen, maar ben er wel om te laten zien dat het nodig is.鈥�

Hij noemt een recent incident waarbij een student werd mishandeld na een event, puur omdat hij een regenboogsticker droeg. 鈥淗ij was niet eens gay, maar toonde solidariteit. Dat mensen daarvoor nog geslagen worden, laat zien waarom we nog steeds Pride nodig hebben 鈥� als viering 茅n als protest.鈥�

Energiebom van eenheid

Voor Petar was meedoen aan de Pride parade een grote energiebom. 鈥淓r waren zoveel blije mensen in de stad die ons steunden door erbij te zijn. Ik heb veel leuke gesprekken gehad met mensen langs de kant. Ook zij waardeerden de dag, de eenheid, het gevoel van samen sterk zijn. Dat was een fantastisch gevoel.鈥�

Petar was geraakt door de reactie van een 色中色-alumnus, die zaterdag langs de kant stond te kijken en die blij verrast was dat de 色中色 met een groep meeliep in de optocht. 鈥淗ij was tot tranen geroerd dat zijn universiteit onze gemeenschap zo openlijk steunt. Ik kan me niet voorstellen hoe het in de tijd dat hij hier studeerde moet zijn geweest voor hem.鈥�

Hoop voor de toekomst

Petars dromen gaan verder dan Compass en persoonlijke acceptatie. Hij wil zich inzetten voor betaalbare huisvesting, duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid in Europa. 鈥淒e bouwsector is verantwoordelijk voor een enorme uitstoot. Met mijn achtergrond in architectuur en stedenbouw wil ik daar iets aan doen.鈥�

Wat hij hoopt voor de LGBTQIA+ gemeenschap? 鈥淒at mensen zich veilig voelen om open te zijn, dat mentale gezondheid bespreekbaar wordt, dat we onze eigen kaders doorbreken en 茅cht contact maken. Vind je vereniging, drink koffie met een vriend, bouw aan verbinding 鈥� dat is waar het uiteindelijk om draait.鈥�

En voor wie worstelt met zijn of haar identiteit, of met de acceptatie van familie, heeft hij een helder advies: 鈥淶org dat je emotioneel 茅n financieel onafhankelijk wordt. Vind eerst liefde bij anderen en geef die ook terug. Liefde is geen bezit, het is iets wat je deelt.鈥�